چو بخت عرب بر عجم چیره گشت / همه روز ایرانیان تیره گشت 
...
جهان را دگرگونه شد رسم و راه / تو گویی نتابد دگر مهر و ماه

ز می نشهء و نغمه از چنگ رفت / ز گل عطر و معنی ز فرهنگ رفت 

ادب خوار گشت و هنر شد وبال / به بستند اندیشه را پر و بال 

جهان پر شد از خوی اهریمنی / زبان مهر ورزیده و دل دشمنی 

کنون بی غمان را چه حاجت بمی / کران را چه سودی ز آوای نی 

که در بزم این هرزه گردان خام / گناه است که در گردش آریم جام 

بجایی که خشکیده باشد گیاه / هدر دادن آب باشد گناه 

چو با تخت منبر برابر شود / همه نام بوبکر و عمر شود 

ز شیر شتر خوردن و سوسمار / عرب را به جایی رسیده است کار 

که تاج کیانی کند آرزو / تفو بر تو ای چرخ گردون تفو 

دریغ است ایران که ویران شود / کنام پلنگان و شیران شود ...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: